Z'n gangetje

Blijkbaar zal mijn literair genie toch nog voor mijn dood gewaardeerd worden! Ons kringblad, de Eoos Express, heeft gevraagd om een stukje van mijn blog te mogen gebruiken voor een buitenland-rubriek, dus eeuwige roem is nog maar enkele stappen verwijderd. Maar goed, om mijn naam eer aan te blijven doen zullen we maar gauw over gaan naar de orde van de dag.

Afgelopen donderdag zei Olga in de les tegen mij dat ze naar de kapper wilde, maar niet alleen. En dus ben ik, uit de goedheid van mijn hart, meegegaan. Zelf was ik het eerst helemaal niet van plan, maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Na het zien van haar frisse korte kapsel, ben ik dan toch overstag gegaan en heb er ook een flink stuk vanaf laten halen. Eerst was ik wel even bang, omdat Aziatisch haar heel anders is dan westers haar, maar dat bleek nergens voor nodig. De grote test is altijd het opdrogen na de eerste wasbeurt, en ik moet zeggen dat ik vind dat het dan nog leuker zit dan na de styling van de kapper. :p
Vrijdag is Bregt toen ook gegaan, en nu is er geen enkele langharige, blonde buitenlandse meer over. Ach ja, wat je belangrijk noemt.
Zaterdag was het Halloween, dus hebben we met z'n 3en Sweeney Todd gekeken; precies bloederig en creepy genoeg, ondanks het ietwat vele zingen - maar de aanwezigheid van Johnny Depp maakt een hoop goed. :) Ook hebben we die dag zwemspullen gekocht, ter ondersteuning van ons ambitieuze plan om regelmatig baantjes te gaan trekken. Daarvoor moesten we een eind fietsen naar het Sport Depot, dat een walhalla op sport- en aanverwante artikelen bleek. Ik denk dat ik er nog wel eens terug zal komen. Jammergenoeg moet je hier in het zwembad ook een badmuts op, dus we zijn blij dat we met z'n 3en zijn; gedeelde smart is halve smart, etc.
Zondag was de 2de dag van het Schoolfeest van de universiteit, wat vooral bestond uit heel veel eetstandjes en hele rits bands met degelijke muziek, maar hopeloos rampzalige zangers. Het enige wat een beetje irritant is, is dat er voor elk standje iemand op marktkoopman-achtige wijze zijn waren staat aan te prijzen. Koppel dit aan schelle, Japanse piepstemmetjes en pikachu-kostuums, en je hebt een fractie van wat we zijn tegengekomen. Als ik nog 1 keer "Irashaimaseeeeeee" in mijn oor hoor tetteren, word ik gek. Wat wel grappig was; 2 jongens kwamen op ons af met een reclamebord voor hun standje. 1 van hen trok onze aandacht, wees over zijn schouder en zei: "Donuts! Donuts! Yes!" Toen wij hem in vriendelijk Japans meedeelden dat we al teveel gegeten hadden, gaf de ander hem een klap op zijn hoofd en riep uit dat we Japans spraken. Toen werden ze helemaal zenuwachtig, maakten rechtsomkeert en renden zowat weg. Verbouwereerd bleven we achter, tot we tot de conclusie kwamen dat ze hadden gedacht dat we Amerikaanse analfabeten waren, en zeer verrast waren toen het tegendeel bleek waar te zijn.
Altijd fijn om te weten wat voor indruk je maakt op mensen.

Maandag was Lilli jarig, en zijn we ons op haar appartement te buiten gegaan aan Pizzahut-pizza en cake, gevolgd door cadeautjes. Was heel gezellig en ondanks dat we haar pas een maand kennen, hebben we toch cadeautjes kunnen vinden die bij haar passen en die ze écht leuk vindt.
Dat was gisteren, en daarom ben ik vandaag maar weer eens gaan hardlopen. Heb best een leuke route gevonden, en als je gewoon accepteert dat mensen toch wel naar je kijken - rood gezicht en gehijg of niet - dan wordt het een stuk makkelijker. 
Je kan nu ook wel voelen dat het een stuk kouder aan het worden is; handschoenen worden alweer nodig, en ik denk dat het tijd wordt om mijn winterjas uit de kast te halen. Ergens ook wel weer leuk, natuurlijk. Ik heb me laten vertellen dat winter in Matsumoto weliswaar koud, maar overwegend mooi is. We zullen zien!