Op verkenning

Zoals gezegd, heb ik zaterdagochtend samen met Bregt nogmaals boodschappen gedaan, en de rest van de middag en avond schoongemaakt. Nu alleen nog de muren stoffen, vloer vegen en de raamkozijnen schoonmaken. En zoals verwacht voelt alles nu al een stuk huiselijker.


Bregt was nog iets vergeten en is nog even teruggegaan naar het homecenter, maar heeft tegelijkertijd een handige ontdekking gedaan; 10 min. lopen verderop is een winkelcentrum mét informatiebalie. Daar zijn we dus gisterochtend (zondag) nog maar eens heen gegaan - puur om onze kennis van de omgeving uit te breiden, natuurlijk.
Bij diezelfde balie kun je gelukkig ook postzegels kopen (altijd handig), en ik heb er ook eindelijk een stadsplan op de kop kunnen tikken. Mensen die mij kennen weten dat mijn oriëntatievermogen op zijn zachtst gezegd niet optimaal is, en ik zeker baat zal hebben bij zo'n hulpmiddel.
Zo zijn we er bijvoorbeeld na thuiskomst achter gekomen dat het Katakura-mall (het winkelcentrum) op een steenworp van het Kasteel van Matsumoto ligt. Go figure. In totaal zijn we zo'n 3 uur op pad geweest, en we denken er dus serieus over om een fiets aan te schaffen. Daarbij zouden mijn knieën dan wel ter hoogte van mijn oren zitten, maar dat nemen we maar voor lief.


Later die middag stond Sam, een Amerikaan die in ons gebouw woont, bij me voor de deur. Of ik met hem, Bregt en Jesse (Amerikaan nr.2 die in het International House woont) mee ging pasfoto's maken en de stad verkennen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ik had nog pasfoto's over van thuis, maar de rest moest er nog een paar maken voor de officiële bezoekjes die we begin deze week moeten afleggen. Bregt moet vandaag, ik ben morgen aan de beurt.
De jongens waren al een week langer in Matsumoto dan wij, en hebben ons na de portret-serie mee op sleeptouw genomen richting een tempel wat verder buiten het centrum. Vervolgens zijn we lukraak het noordelijke deel van de stad in gelopen - daar wisten Sam en Jesse de weg ook niet meer - tot we toevallig uitkwamen bij een heuvel. Die was te beklimmen langs een 1,5km-lang zandpad tussen de bamboe door omhoog.
De jongens en ik zijn omhoog geklommen; Bregt had hakken aan en bleef beneden, wat gezien de steile helling van het pad een wijze beslissing was.


Na 20 min. stonden we hijgend en zweterig boven, maar het was ontzettend de moeite waard. De zon van die ochtend had plaats gemaakt voor grauwe regenwolken (zoals we later zouden merken), maar dat maakte het uitzicht niet minder adembenemend. Ik had een echt "King of the woooooooorld!!"-gevoel, als dat wat duidelijkheid mocht scheppen.
Na de nodige foto's als bewijsmateriaal zijn we een stuk sneller weer naar beneden gelopen, en omdat het intussen al na vijven was hebben we de terugtocht aangevat.


's Avonds zijn Bregt en ik nog in een nabijgelegen restaurantje gaan eten, op aanraden van Sam en Jesse, waar je een berg aan voedsel krijgt voor slechts 500 Yen (zo'n 3,75 euro), en wat nog lekker smaakt ook.


Al bij al een zeer geslaagde dag. Nu nog afwachten of ik vandaag nog spierpijn krijg.