Op verkenning

Zoals gezegd, heb ik zaterdagochtend samen met Bregt nogmaals boodschappen gedaan, en de rest van de middag en avond schoongemaakt. Nu alleen nog de muren stoffen, vloer vegen en de raamkozijnen schoonmaken. En zoals verwacht voelt alles nu al een stuk huiselijker.


Bregt was nog iets vergeten en is nog even teruggegaan naar het homecenter, maar heeft tegelijkertijd een handige ontdekking gedaan; 10 min. lopen verderop is een winkelcentrum mét informatiebalie. Daar zijn we dus gisterochtend (zondag) nog maar eens heen gegaan - puur om onze kennis van de omgeving uit te breiden, natuurlijk.
Bij diezelfde balie kun je gelukkig ook postzegels kopen (altijd handig), en ik heb er ook eindelijk een stadsplan op de kop kunnen tikken. Mensen die mij kennen weten dat mijn oriëntatievermogen op zijn zachtst gezegd niet optimaal is, en ik zeker baat zal hebben bij zo'n hulpmiddel.
Zo zijn we er bijvoorbeeld na thuiskomst achter gekomen dat het Katakura-mall (het winkelcentrum) op een steenworp van het Kasteel van Matsumoto ligt. Go figure. In totaal zijn we zo'n 3 uur op pad geweest, en we denken er dus serieus over om een fiets aan te schaffen. Daarbij zouden mijn knieën dan wel ter hoogte van mijn oren zitten, maar dat nemen we maar voor lief.


Later die middag stond Sam, een Amerikaan die in ons gebouw woont, bij me voor de deur. Of ik met hem, Bregt en Jesse (Amerikaan nr.2 die in het International House woont) mee ging pasfoto's maken en de stad verkennen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ik had nog pasfoto's over van thuis, maar de rest moest er nog een paar maken voor de officiële bezoekjes die we begin deze week moeten afleggen. Bregt moet vandaag, ik ben morgen aan de beurt.
De jongens waren al een week langer in Matsumoto dan wij, en hebben ons na de portret-serie mee op sleeptouw genomen richting een tempel wat verder buiten het centrum. Vervolgens zijn we lukraak het noordelijke deel van de stad in gelopen - daar wisten Sam en Jesse de weg ook niet meer - tot we toevallig uitkwamen bij een heuvel. Die was te beklimmen langs een 1,5km-lang zandpad tussen de bamboe door omhoog.
De jongens en ik zijn omhoog geklommen; Bregt had hakken aan en bleef beneden, wat gezien de steile helling van het pad een wijze beslissing was.


Na 20 min. stonden we hijgend en zweterig boven, maar het was ontzettend de moeite waard. De zon van die ochtend had plaats gemaakt voor grauwe regenwolken (zoals we later zouden merken), maar dat maakte het uitzicht niet minder adembenemend. Ik had een echt "King of the woooooooorld!!"-gevoel, als dat wat duidelijkheid mocht scheppen.
Na de nodige foto's als bewijsmateriaal zijn we een stuk sneller weer naar beneden gelopen, en omdat het intussen al na vijven was hebben we de terugtocht aangevat.


's Avonds zijn Bregt en ik nog in een nabijgelegen restaurantje gaan eten, op aanraden van Sam en Jesse, waar je een berg aan voedsel krijgt voor slechts 500 Yen (zo'n 3,75 euro), en wat nog lekker smaakt ook.


Al bij al een zeer geslaagde dag. Nu nog afwachten of ik vandaag nog spierpijn krijg.

Dag 2

Kan geen andere titel bedenken; vandaar.


Gisterenochtend kwam ik aan op de luchthaven van Narita, en heb daar gewacht op de aankomst van mijn mede-studente Bregt. Samen zijn we met achtereenvolgens 2 treinen via Shinjuku in Tokyo naar Matsumoto gegaan. Al bij al waren we bijna 5 uur bezig. Vanaf Matsumoto station hebben we een taxi genomen naar het International Center (IC) van de universiteit. Vandaar hebben 2 medewerkers ons naar ons appartementje (of beter: studio) gebracht.


Ik had nog helemaal geen foto's van de studio gezien, dus het was een verrassing dat mijn bed komend jaar bestaat uit een Japanse futon op de grond. Nog geen rugklachten gehad na de eerste nacht, dus dat is goed nieuws.
Dat was de rest van de studio niet. Of toch op zijn minst de keuken en badkamer. De vorige bewoonster was blijkbaar een grote viezerd, en heeft de boel vettig, vuil en stoffig achtergelaten (en zonder douche-gordijn!). Vandaar dat ik mijn koffer nog niet heb uitgepakt, en mijn eerste boodschappen vandaag vooral schoonmaakspullen waren. Morgen begint gelukkig het weekend, dus dat wordt 2 dagen hard poetsen. Toch heeft elk nadeel zijn voordeel, want ik weet zeker dat deze kamer na mijn schoonmaakexpeditie meteen veel meer als mijn huisje zal aanvoelen.
Aan de andere kant was er gelukkig wel een internetkabel, en heb ik onbeperkt gratis internet. Nu nog Skype aan de praat krijgen, en we zijn compleet.


Gisteren ben ik om 21u doodop op mijn slaapmat neergezakt, en ben tot 8u vanochtend niet meer overeind gekomen. Daar valt dus verder niet veel over te vertellen.
Vanochtend werden Bregt (die een verdieping lager woont) en ik opgehaald door een medewerker van Shinshu, en 2 Japanse studentes. Naast ons twee wonen er nog 3 buitenlandse studenten in ons gebouw, en vanochtend kregen we eerst uitleg over het gasfornuis, heet water (slechts 30 min. per dag!) en het betalen van de rekeningen.
Dat werd allemaal in rap Japans uitgelegd door een meneer van het gasbedrijf en de huisbaas, dus we zullen er nog eens zorgvuldig de folders op na moeten lezen.


Daarna werden we door de 2 Japanse meisjes meegenomen naar de Konbini - een soort nacht-/buurtwinkel - voor ontbijt, en daarna naar de supermarkt om de broodnodige spullen aan te schaffen; er is niets van gebruiksvoorwerpen in de studio, dus dat moeten we allemaal zelf kopen.
Dat gaan Bregt en ik morgen nog een keer doen, want vandaag was er uiteindelijk niet zo veel tijd voor. Na de lunch moesten we in het IC een plaatsingstest Japans afleggen om te zien in welke groep we vanaf 1 oktober les gaan volgen. 
Dit wordt eerder volgende week nog opgevolgd door een interviewtje om onze mondelinge kennis te testen. Ook zijn we allemaal een tutor toegewezen, die volgende week dinsdag met mij naar de gemeente gaat om in te schrijven; de bank; de verzekering...etc. Ook hoop ik dan een mobieltje te hebben, want westerse modellen werken niet op het Japanse systeem.


Ik dacht dat ik het na vorige zomer wel gewend was om aangestaard te worden door Japanners, maar het is toch wel weer heel vreemd om je zo bekeken te voelen. Ook wil ik nieuwe schoenen kopen, want deze gaan veel te moeilijk aan en uit - en dat moet steeds als je iemand zijn kamer/huis binnengaat!

De Aanloop

(geschreven op 21/9/2009)

Het is bijna zover; morgen rijden we naar België om te overnachten bij vrienden, en woensdag word ik door mijn ouders uitgewuift op luchthaven Zaventem.
Het is moeilijk te bevatten dat het in minder dan twee dagen toch echt gaat gebeuren. Heel vreemd, maar wel spannend.
Alles is er helemaal klaar voor, ware het niet dat mijn koffer consistent 2 kilo te zwaar is. Heb echt geen flauw idee wat ik er nog uit kan laten zodat hij licht genoeg is.
20 kilo is echt niks. Eens zien of ik kan valsspelen met mijn handbagage…