Nee, ik ben niet van de aardbodem verdwenen.
Ik kan het best begrijpen dat de radiostilte van de afgelopen 10 maanden die indruk heeft kunnen wekken, maar niets is minder waar.
Het academiejaar 2010-2011 is een ontzettend leuk, druk, bekronend jaar geworden, en het is me hierbij gelukt om inderdaad in één keer te slagen voor zowel mijn Bachelor als mijn Master; tot u spreek een Master of Arts in de Taal- en Regiostudies: Japanologie. Dat is een flinke mondvol, en als ik echt een ijdeltuit was zou het nog in correspondentie achter mijn naam mogen zetten ook. Maar aangezien mijn ego en ik nog altijd samen door een deur kunnen, doe ik dit niet.
Tevens ben ik al tijdens dit afsluitende jaar Leuven bezig geweest met het vervolg - waarin ik op dit moment de eerste stappen aan het zetten ben: een éénjarige Master in de Internationale Journalistiek aan Cardiff University. Het heeft wat voeten in de aarde gehad en flink wat voorbereidend werk vereist, maar nu zit ik dan ook pontificaal met mijn achterwerk op mijn nieuwe bureaustoel in mijn nieuwe kamer aan de andere kant van het Kanaal.
Als we dan toch met pijn in het hart afscheid moeten nemen van Leuven, dan liefst met iets leuks in het verschiet: nog een jaartje studentikozen tussen de Welshmen. Ik twijfel er niet aan dat dit de smart enigszins zal verzachten. Daarnaast beginnen we wat studie-inhoud betreft met een schone lei: Japans is na 5 jaar noeste arbeid eindelijk afgesloten, en ik moet bekennen dat dit voor mij kraaknieuwe studiegebied me met kinderlijk enthousiasme vervult. Toch hoop ik uiteindelijk beide vakgebieden te kunnen verenigen in een leuke doch uitdagende baan, die ongetwijfeld bijna onvindbaar zal blijken en waarvoor ik vanaf nu steeds de oren zal spitsen.
Maar goed, dit betekent wel dat er opnieuw een periode van (semi-)regelmatig bloggen aanbreekt - al is het maar als vingeroefening. Natuurlijk hoop ik dat familie en vrienden de komende berichten opnieuw geïnteresseerd zullen lezen, en bij voorbaat mijn excuses als een evenwichtig gepland stukje ontaardt in een tirade over deze of gene die mij op dat moment het bloed onder de nagels vandaan haalt.
Op dit moment valt er verder qua concrete zaken nog niet veel te melden: ik heb een eigen kamer met badkamer(tje), en deel een keuken met 4 andere studenten. De keuken is effectief leeg, en morgen staat er tussen de info-sessies en administratieve rompslomp door een expeditie richting mega-supermarkt op het programma. De komende anderhalve week staan vervolgens in het teken van de kennismakingsactiviteiten voor (1) internationale studenten, (2) Masterstudenten en (3) studenten Journalistiek. Dat belooft interessant, maar wel vermoeiend te worden. De eigenlijke colleges beginnen dan op 3 oktober - als ik het goed heb. Ik moet nog ergens een academische kalender vandaan halen.
Een grote opsteker was verder wel dat de vliegreis naar hier slechts 2 uur duurde; een fractie van de tijd die de reis naar Japan omvatte. Van 1 uurtje achteruit krijgen we gelukkig geen jetlag, en dankzij de pendeldienst van de universiteit heb ik me geen breuk gesjouwd aan mijn koffer en ben ik prinsheerlijk afgeleverd. Kind kan de was doen.
Nu hopen dat de rest even makkelijk gaat.
